Reizen en mijn leven (Viajar y mi vida)

Reizen, jouw limieten te verliezen, jouw grenzen te verkleinen.
Waarom ben ik hier en wie ik ben? Is reizen een manier om jouw ziel te ontdekken? Of alleen met plezier te ervaren?

Sinds mijn geboorte was ik een reiziger. Ik weet niet of dat een stempel op mijn bagagge was of gewoon een gewoonte van mijn ouders was. Mijn ouders woonden in Caracas, Venezuela, daar ben ik geboren. Maar ik heb bijna mijn hele leven in Peru gewoont, daar ben ik op school gezeten en ook aan de universiteit mijn bachelor gedaan. Waarom? Mijn vader, een Peruaans. Mijn moeder, een Nederlands. Zeg dat iets tegen jou? Ze hielden echt veel van elkaar, ze gingen met ons (mijn broer en ik) altijd op reis, vooral naar Nederland, mijn tweede land, en andere landen in Europa.

Ik weet niet hoe maar op school een van mijn favoriete vakken was aardrijkskunde en kunst. Ik hield van mappen en plattegronden tekenen en ook verhaaltjes te vertellen. Ik droomde al toen van een lange reis door het oceaan met een boot naar kleine eilandjes zonder stroom en water. Wat een verhaal, he? We gingen ieder zomer met vakantie naar het strand in Peru. We moesten twee uur auto rijden door de Andes gebergte: ik herinner me met mijn ogen kijkend naar de landschap: drogen bergen, snelwegen, woestijnen, ik was met mijn fantasie verhalen aan het maken. En ook in de winter waren we altijd in Nederland. Mijn oma woonde naast het Amsterdamsebos. Met mijn fiets ging ik altijd samen met mijn broer en mijn vader in het bos om nieuwe padden te ontdekken. Die waren mijn eerste ervaringen, mijn eerste realistische dromen wat ik nog steeds heb.

Men zeggen dat reizen een levensbehoefde was voor de ontdekking van de wereld. Tja, wat zou van ons zijn als we niet de wereld had ontdekt. Vroeger was de Middelzee alleen de ‘bekende’ aarde, die was de map van de wereld met een ontbekende grens. Men moesten reizen om de verre te bekijken, om de geografie van de omheen te leren kennen. Zo hebben de Portugese en de Spaanse, ook de Nederlandse en de Engelse verre landen ontdekt. De aarde was groter dan wat men dachten. De aard was rond en ruim.

Marco Polo, Christopher Columbus en Magallanes zijn mijn archetippen. Ik begon op school romans te lezen: Moby Dick, De reizen van Gulliver, De Odisea, Cien anos de soledad, en veel andere boeken met fantastische verhalen over de wereld. Ik begon verhalen over de jungle te schrijven. Ik wilde mijn fantasie te vertellen, vooral de natuur laten zien. Er waren zo veel mooi landschappen en verhalen in de wereld. Waarom dan niet naar ‘de andere’ te laten zien? Toen wilde ik schrijver worden. Ik begon in kranten te schrijven en mijn studies in journalistiek te doen. In mijn vrije tijd ging ik altijd naar de dorpen van de Andes: mappen te tekenen en ook mijn verhalen te schrijven.

Nu, misschien men denken dat alles ontdekt is. We kunnen in aantal uren naar Azië of naar Amerika vliegen. We weten over de aardbevingen in China, de vulkaan in Chili en Argentina, de ramp in Burma in aantal minuten. Waar zijn toch de levensbehoefte van vroeger gebleven? Nu men gaan met vakantie naar het strand of met een fietstocht door Afrika. Vroeger was dat onvoorstelbaar. Vroeger reisden we om de wereld te ontdekken, maar nu? Waarom reizen we? Ik herinner me een verhaal uit Thailand, een Indiaanse man die in aantaal worden veel kon zeggen:
Hij zei: “Er is een verschil tussen een toerist en een reiziger. We gaan als toeristen naar Rome, en we weten meten als toeristen waar we naartoe gaan, maar niet waar we zijn”.
En toen vroeg ik: “En de reiziger?”.
Hij beantwoorde: “de reiziger weet niet waar hij naartoe gaat, maar de reiziger weet wel waar hij is”.
Ik blijf stil.

Leven is een tocht door de wereld. Misschien houden we niet van vliegen of van wandelen, maar we kunnen ook met onze fantasie in onze kamers reizen. We reizen door boeken, door de verhalen van anderen, door een berg of een mooi veld te bekijken, in een museum, in een stad of in een dorp. Reizen is niet alleen de wereld maar ook zelfs jouw ziel te ontdekken. Reizen is een kunst, dus. De kunst van reizen.

Na zoveel jaren ben ik naar Nederland gekomen. Ik had de behoefte om de land van mijn moeder te ervaren. Ik heb de taal goed geleerd, ook zelf de gewoontes van Nederland samen met mijn Peruaanse kant meegebracht. Maar ik zie dat ik toch dezelfde blijf. Ik ben een reiziger : “No matter how much Money I win but I just do what I love: travelling”. En schrijven de verhalen van die reizen.

Reizen is voor me niet alleen de mooi kanten van de wereld te leren kennen maar ook de mooi kant van mezelf beter te laten zien. Ik weet nu waarom ik journalistiek en literatuur heb gestudeerd: om de verhalen van de anderen te schrijven en ook de mooi landschappen te beschrijven. Dus, ja, ik weet niet waar ik naartoe ga maar wel waar ik ben: reizen met een groep fietsers door de Andes gebergte. Een groot avontuur samen met veel voorbereidingen.

“Welke is de volgende halte?”, vraagt iemand in de bus.
De volgende halte?, vraag ik mezelf.
“Daar ben ik nog niet”, zeg ik: “Het spijt me. Dat weet ik niet”.